We zijn aan het einde gekomen van de eerste trainingsdag van onze opleiding. Mijn collega Marjolein vraagt de deelnemers om hun tip en top van die dag op een post-it te schrijven en op de flip over te plakken. Het mag anoniem en zonder toelichting. Altijd weer een spannend moment.
Er wordt druk geschreven en een voor een lopen ze naar de flip over om hun tip en top op te plakken. De eerste die dat doet, vertelt hardop wat haar tip en top is. De andere deelnemers volgen haar voorbeeld. De laatste dame licht eerst haar top toe en zegt vervolgens: “en voor jou Mieke….”
Mijn maag begint te draaien en het wordt haast zwart voor mijn ogen. Ojee, voor mij heeft ze een tip, denk ik. Ik word er zenuwachtig van. Het liefst wil ik ter plekke door de grond zakken. In sneltreinvaart schiet de dag voorbij en zie ik mezelf allerlei dingen doen die best een tip verdienen. De criticus in mij komt in alle hevigheid naar boven.
Maar dan hoor ik haar zeggen: “…een top omdat je iets persoonlijks hebt gedeeld.”
Oef, die komt binnen!
(En het besef dat mijn innerlijke criticus wel ff mag dimmen ook!)
Geef een antwoord